دلخوشـم بـا روزهـای  رفته و طوفانی ام

 

 قصــه هــا دارد نـگاه ابـری و بــارانی ام


 

 در خودم این روز ها غرقم چنان گرداب ها

 

 در خودم این روزها سرگرم سرگردانی ام


 

 تخت جمشیدم  ، برای خود شکوهی داشتم ...!

 

 بـازهـم دارم تمـاشـا ،  بـا هـمه ویـرانی ام 


 

 مثـل شیـری در قفـس افتـاده ام امـا هنوز

 

 خـوب از یــادم نـرفتـه ،  عـادت سلطانی ام


 

 مـرد میفهمـد؛ اگـر مردانـه احساسم کند

 

 نَقـل ِ دردی کـهنه را از گـریـه ی پنهانی ام

 

محسن کاویانی